شلام

ترشیف آواردم بعده یه قرن.

خوفید شما؟خوش میگذره؟

من که عاااااااااااااااااااااااااااااالیم.ولی خوش نمیگذره.چند لوزیه بدجوری دلم گلفته.نمیدونم چیکال کنم.

همین الانم حس خوبی ندالم.ولی میدونم دردم چیه آخه چند روزه از مدرسه که میام همش دارم رمان می خونم.اونم از نوع عاشقانه تخیلی(هان؟)یعنی اینکه 30 تا صفحه از این عاشقانه رو می خونم بعد دیگه حالم از عشق زیاد به هم میخوره میرم داستان تخیلی می خونم(نبرد با شیاطین) خیلی باحاله.

عاشق این لرد لاسه ام.یه اربابه شیطانیه با پوست قرمز و بازوهای گوشتی به جای دست و یه سوراخ پر از مارماهی هایی که تف می کنن به جای قلب که غذاش غم و غصه ی آدماس از زجر کشیدنشون لذت می بره  با کلی هیولا که نوچه هاشن.شاید برای شما جذاب نباشه اما من دوسش دارم .یه جورایی متفاوته.( ها چیه مگه تو جوراب سولاخه دو قرن پیشتو دوس داری من بهت چیزی میگم؟)

خیلی بده آدم بیاد بشینه پای نت بعد یادش نیاد چی میخواست بنویسه.

آهان یادم اومد،همونطور که می دونیدالبته مطمئنم که نمی دونید(نخند بی ادب دارم حلف می زنم.)چی داشتم می گفتم؟آهان دو هفته پیش تولد اینجانب بود که هیچ کس به جز امیر علی خان یادش نبود.پس یه تشکر ویژه واسه بامعرفتیش البته فکر کنم دیره.از ده بس(اگه تونستی بخونی)

دیگهههههههههههههههههه یادم نمیاد.

بای تا های